شاه شمشاد قدان خسروشیرین دهنان * که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
نخستین که از آتش ز جنبش دمید *** ز گرمیش پس خشکی آمد پدید
* * * * * * * * * * * ** * * * * *
زلفی که به جان ارزد هرتاربشوریدش ** بس مشک نهان دارد زنهار بشوریدش
درشام دوزلف او،صد صبح نهان بنشست ** هرلحظه وهرساعت صد باربشوریدش
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق *** ثبت است برجریده عالم دوام ما
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو را در نفس های خود
آشیان دادم ای "آذرخش " مقدس
میان دل خویش و دریا
برای تو جایی دگر بایدم ساخت
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
روزهجران وشب فرقت یارآخر شد ** زدم این فال وگذشت اختروکارآخرشد
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
درخت توگر بار دانش بگیرد *** به زیر آورد چرخ نیلوفری را
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
جهل وحرص وخود پسندی دشمن آسایشند ** زینهارازدشمنان دوست صورت ، زینهار
از شبانی تن مزن تا گرگ ماند ناشتا *** زندگانی نیک کن تا دیو گردد شرمسار
باعنان خسته چون هنگام حاصل شد غنود ** میوه ها بردند دزدان زین درخت میوه دار
ما درین گلزار کشتیم این مبارک سرو را ** تا که گردد باغبان و تا که باشد آبیار
رهنمای راه معنی جزچراغ عقل نیست ** کوش ،"پروین " تا به تاریکی نباشی رهسپار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر